Hoe inspireert het verleden de toekomst?

Elke keer als iemand, een kind, een beleidsmaker, een cultuureducator of ecoloog een toekomstverhaal maakt, wordt een zaadje gepland.

Kunstmatige intelligentie (AI) geïntegreerd in de natuurlijke habitat, kan dat? Als we AI bouwen vanuit een raamwerk van verwantschap en empathie, zouden we er dan nog steeds bang voor zijn?