Hoe inspireert het verleden de toekomst?
Keltische Nederzetting in Oost-Europa
“Onze verhalen zitten in het land. Ze zijn geschreven in die heilige plekken", zei Murra Murra, een Ngadjonji oudere. Verbinding met plek en geschiedenis verdiept toekomststrategieën en verandertrajecten. Toch kijken Europeanen voor duurzaamheid en verdieping vaak naar inheemse, verre culturen. Hoe zit het met spiritualiteit en natuurverbinding bij voorouders die op deze plek leefden, in Nederland?
Germaans-Keltische stammen staan bekend als woestelingen, een sterk staaltje propaganda van de Romeinen. In werkelijkheid leefden zij in egalitaire groepen en in diepe verbondenheid met de natuur, met name bossen en bomen. We weten maar weinig van deze voorouders, omdat zij geen schrift hadden en wat we weten gekleurd is door Romeinen en Christelijke bekeerders.
Germaanse raadsvergadering
Maar het land vergeet niet en verhalen blijven hardnekkig plakken. Denk aan de rivier de Maas die in de volksmond nog steeds 'moeder Maas' wordt genoemd. Door oude verhalen op te graven en opnieuw te wortelen in de tijd waarin we nu leven en met de mensen die nu op deze plek wonen uit alle plekken van de wereld, geven we een nieuwe betekenis en context aan onze relatie met het land.
Hoe inspireren oude verhalen onze toekomst? Hoe zou het zijn als bomen als personen zien en bossen als heilig? Hoe zou ons natuurbeheer, onze politiek en ons onderwijs er dan uitzien?