Zaadjes planten
Elke keer als iemand, een kind, een beleidsmaker, een cultuureducator of ecoloog een toekomstverhaal maakt, wordt een zaadje geplant.
© Barbara Geuler
Een zaadje dat wordt gevoed door verbeeldingskracht. Dat laat zien dat mensen niet altijd leefden met het oog op winst, in een individualistische maatschappij, in een economie die draait op eindige hulpbronnen op een steeds hetere planeet.
Van doemdenken naar hoopvolle actie
Aan die hete planeet kunnen we niet direct wat doen. Als we nu stoppen met broeikasgassen uitstoten duurt het 100.000 jaar voordat ons klimaat weer is zoals het was - als cruciale systemen zoals de oceaanstromen niet stil komen te liggen.
Maar dit soort doemdenken slaat snel om in apathie: als er niets te redden is, waarom dan moeite doen?
© Marek Piwnicki
Harde schijf overschrijven door nieuwe overtuigingen
Maar er is zeker wat te redden. Mensen zijn tot mooie dingen in staat. Tot elkaar helpen, ook als je elkaar vreemd bent. Tot gedichten maken en voorlezen aan je kinderen. Tot tuinieren en eten of met je ogen opdrinken wat je zelf laat groeien. Tot oog hebben voor elkaar, voor mens, plant en dier.
Elke keer als iemand een toekomstverhaal maakt met deze elementen worden op die interne harde schijf vastgeroeste overtuigingen overschreven door nieuwe. En overwoekerd die roestige machine langzaam met zoveel nieuwe ideeën dat uiteindelijk zelfs het meest onwrikbare beton gaat scheuren. En die scheuren kunnen de allerkleinste zaadjes uitgroeien tot bomen die het beton, de oude systemen, van hun plek duwen. En bouwen we samen die nieuwe, eerlijkere, fijnere wereld.
Schiet me aan als jij bij jou organisatie ook samen wil dromen over de toekomst - én dat wil omzetten in actie.